Enkele maanden geleden kwamen een aantal woorden mij voorbij, deze woorden waren Intel, Duh-Events en Dreamhack. Destijds had ik niet meer dan de simpele gedachte “Leuk dat wij als Duh-Events hieraan mogen meewerken”. Het idee was voor mij toen ook eigenlijk meteen zo goed als dood, door de geringe vakantiedagen die ik nog overhad aan het einde van het jaar ging ik liever andere dingen doen. Enfin de tijd ging voorbij en mij werd toen gevraagd of ik zin had om langs te komen bij “First Look” in Amsterdam voor de Benelux Qualifier bij te wonen voor Counter-Strike 1.6. Het is altijd leuk om op zulke events je gezicht te laten zien en interesse te tonen in je collega’s die ook enorm veel moeite ergens voor doen op een vrijwillige basis. Eenmaal in Amsterdam aangekomen en na de stand bewonderd te hebben, werd ik voorgesteld aan een tweetal mensen van Dreamhack zelf. Achteraf bleken deze mensen zo gezellig dat ik toch besloten heb om mee te gaan met “Intel Pack4Dreamhack Winter 2009”.

25 November, de dag dat we richting Zweden vertrekken.

Voor mij begon de dag al vroeg, omdat ik geen zin had om veel moeite aan mijn haren te besteden in Zweden had ik besloten nog even last-minute de kapper te bezoeken. Geen overbodige luxe al zeg ik het zelf. Gezien het feit dat ik in een hotel zou slapen (ja, ik heb geen zin om brak voor de dag te komen als je iedere dag nieuwe mensen zou kunnen ontmoeten waarvoor je toch wel beetje representatief zou willen voorkomen) had ik de luxe om met maar weinig bagage op stap te gaan. Een mooie snelle Alienware laptop met i7 cpu en wat schone kleren waren voldoende om het lange weekend te laten slagen. Binnen 30 minuten waren mijn vriendin en ik dan ook al klaar om te vertrekken, helaas had ik mij een beetje vergist in de tijd wat bijna de consequentie had dat wij er een uur te vroeg zouden zijn. Nog even rustig thuis wat gedronken en even uurtje Discovery channel kijken waren voldoende om de tijd te doden. Eenmaal vertrokken kwamen wij op 500 meter van het vertrekpunt, dichterbij was niet mogelijk omdat er gewoon geen weg was en de navigatie dacht daar duidelijk anders over. Op het toppunt van dit verhaal stonden wij zelfs letterlijk naast het Station in Venlo met de Intel bus naast ons, helaas was hier ook een vangrail tussen. Om een lang verhaal kort te maken waren wij ruim een half uur te laat op het vertrekpunt, maar om het even goed te praten vertel ik er maar meteen bij dat wij niet de laatste waren. Eenmaal uit Venlo vertrokken verliep het reisje wel netjes, even wat mensen uit Nieuwegein ophalen vervolgens nog 2 personen uit Enschede ophalen en we konden vertrekken richting Zweden.

26 November, de dag dat de bus iets anders deed dan wij graag gezien hadden.

Ergens in de nacht rond een uurtje of 2 ging de bus ineens langzamer rijden, de kabel van de koppeling was geknapt. ADAC was binnen het uur ter plaatse en wist het bijna professioneel te repareren. Ietsjes na 5 uur konden we dan ook weer meteen onze weg vervolgen richting de boot. We waren immers een kleine 20 minuten verwijderd van de boot naar Denemarken. Zo goed als iedereen had het gevoel dat dit toch wel bij de Pack4Dreamhack ervaring hoorde. Zo ook de organisatie (hoewel wij het toch stiekem warm begonnen te krijgen op dat moment) Eenmaal vertrokken met de pas gerepareerde bus was het peanuts om bij de boot te komen. Helaas was het te donker om over het water te kijken en kreeg naar mijn mening niemand iets mee van dit stuk in de reis. Niet dat het uitmaakt aangezien niemand speciaal voor dit stuk mee kwam naar Zweden. Ondanks alle vertragingen met te late reizigers 😉 waren we slechts 2 uurtjes na de geplande aankomst tijd ter plaatse. Hier begon het Dreamhack avontuur voor de echt. De kleine plaatsen, houten pallets en voor het 99% geschreven en gesproken Zweedse taaltje. Was dit dan nu ook het echte dreamhack gevoel? Ja, het simpele en kort antwoord is ja. Iemand die van jullie ooit de website van Dreamhack heeft bezocht kwam tot de conclusie dat Dreamhack bijna 100% Zweeds is en dat bij lange na lang niet alles vertaald is naar het Engels. Op het event zelf was dit niet anders, hoewel wij bij de openingsceremonie (die overigens in het Zweeds begon) te horen kregen dat er 10% “buitenlanders” aanwezig waren en dat ze ook aan ons zouden denken heb ik buiten de openingsceremonie weinig anders gehoord dan Zweeds. Maar ach, wij Nederlanders zijn nu eenmaal zo sociaal om ons overal aan te passen. A good thing, i Think. Direct na aanvang waren wij al bekend met zowel de toezichthouders als de organisatie van Dreamhack. Het was namelijk zo dat er een zero tolerance regel was met betrekking tot alcohol. Aan ons de taak om creatief te worden, iets wat wij naar mijn mening overigens gewonnen hebben.

27 November, de dag dat iedereen gesetteld was.

De eerste dag is het de meeste misschien nog niet opgevallen, maar Dreamhack is werkelijk waar ongelooflijk groot. Als vergelijking pak ik even The Party in Eindhoven erbij, The party past minimaal 10 keer in Dreamhack. Dit is iets waar ik angst van krijg als ik denk aan het organiseren van onze eigen lanparty, ik weet namelijk hoeveel tijd en moeite erin zit om zoiets als The Party neer te zetten. Na zelf even op onderzoek te zijn gegaan op het event vond ik een paar opmerkelijke zaken. Zo werd frisdrank meestal verkocht per tray, waren de pizza’s en hamburgers over het algemeen vrij van vet en smaak en was er zelf een muur van magnetrons. Je kon namelijk kiezen uit diverse magnetron maaltijden, variërend van lasagne t/m aardappels, groente en een vleesje. 27 November was ook de dag dat ik mijn VIP bandje ben gaan ophalen. Buiten de gratis drankjes wat ik hiermee kon halen zat er vrijwel geen voordeel aan. Verder werden mensen met een VIP bandje ook meteen zo goed als genegeerd door de crew. Waar ze eerst je tafel nog grondig controleren op alcohol werd je voortaan genegeerd en mocht je bij de entree makkelijk doorlopen als ze het bandje zagen (de normale bezoekers bandjes werden namelijk gecontroleerd om te kijken of ze ook nog echt vastzaten). Later op de dag kwamen onze chauffeurs met het idee om op stap te gaan in Zweden, als extraatje gingen we met de bus wat meteen ook inhield dat geen van de bezoekers voor BOB te hoeven spelen. Onderweg naar de bus kwamen wij nog een paar Zweden tegen, ons leek het makkelijk om deze mee te nemen aangezien zei wel Zweeds konden praten in tegenstelling tot ons. Zo gezegd zo gedaan. Centrum Bar Jónkoping was de bestemming geworden. Over de avond zelf kan ik weinig vertellen, wel waren er ontelbaar veel vrouwen aanwezig die we soms letterlijk van ons af moesten slaan. Neej, dat is niet om op te scheppen of om stoer over te doen. Het was gewoon te bizar om voor te stellen, Nederlanders schijnen nu eenmaal in trek te zijn daar.

28 November, de laatste uren @ Dreamhack.

Zo goed als iedereen die mee is geweest met stappen heeft besloten uit te slapen. Rond 2 a 3 uur in de middag zag ik ook langzaam weer iedereen verschijnen in onze rij. Zelf heb ik deze dag nog even een rondje gelopen om mijn gezicht weer eens aan mensen van Intel, Valve en Dreamhack te laten zien. Verder heb ik deze dag ook weer eens kunnen gamen, misschien vraag je je wel af waarom ik nu weer eens had kunnen gamen? Nouw, bij games op het Steam netwerk haalde ik nog maar 5 FPS. Met 5 FPS valt totaal niet te gamen. De laatste dag werkte alles in 1 keer weer en kon ik fijn mijn gang gaan. Oorzaak is tot heden nog onbekend. Verder heb ik weinig gedaan die dag. Tegen de avond heb ik rustig mijn spullen ingepakt en ben op tijd gaan slapen zodat ik de volgende ochtend alleen nog maar naar de bus heb moeten lopen.

29 November, terugreis richting het warme Nederland.

In de ochtend waren de meeste mensen wel klaar met spullen inpakken, sommige mensen waren nog in hun hotels. Dit was dan ook geen enkel probleem aangezien we pas zouden vertrekken rond 11 uur in de ochtend. Toen we nog een laatste kijkje gingen nemen in de zaal kwamen we er echter achter dat er nog een paar spullen stonden in onze rij, omdat we van de Dreamhack crew te horen kregen dat alles weggegooid zou worden hadden wij besloten sociaal te zijn en de computers en monitoren blindelings op te pakken en in de bus te zetten. Achteraf bleek dit een goede zet, het was namelijk geen bluf. De spullen waar niemand bij stond werden gewoon in een container gegooid, iets wat in de ogen van ons Nederlanders niet voor te stellen is. De eerste stop richting Nederland was een Mc Donalds in Zweden, op die manier kon iedereen zijn laatste kronen opmaken. Zoals iedere Mc Donalds die wij op de weg zijn tegenkomen was deze ook niet bestand tegen 70 gamers die honger hadden. Maar inmiddels waren wij wel bestand tegen een Mc Donalds die ons niet gelijk van eten kon voorzien. De rest van de terugreis ging zeer vlotjes 12 uur na vertrek kregen we te horen dat Nederland niet ver meer weg was. Ik geloof dat de terugreis zelfs 6 uur minder heeft geduurd dan de heenreis. Om half 5 lag ik dan ook weer in mijn vertrouwde bedje en kon ik met alle plezier terugkijken naar een geslaagd reisje. Ik durf dan ook met 100% zekerheid te vermelden dat ik de volgende keer zonder te twijfelen weer aanwezig zal zijn.

Heb je zelf ook interesse om mee te gaan bij de volgende editie? Of wil je gewoon meer en betere foto’s bekijken. Neem dan eens een kijkje op Pack4Dreamhack en op nerd-fm.

Be Social! Share with your friends!

•